O mnie
Jestem lekarzem, ze stopniem doktora nauk medycznych, wyspecjalizowanym w biologii i patomorfologii molekularnej. W moim dorobku naukowym znajduje się wiele artykułów i książek, których jestem autorem oraz współautorem.
Posiadam specjalistyczne wykształcenie – teoretyczne i praktyczne z zakresu:
- Patomorfologii – w szczególności aspiracyjnej biopsji cienkoigłowej i patomorfologii molekularnej
- Prawa Medycznego – odpowiedzialności karnej, cywilnej, zawodowej zawodów medycznych;
- Edukacji – ponad 20 lat doświadczenia w szkolnictwie wyższym; prowadzenie ćwiczeń, seminariów, wykładów; tworzenie materiałów edukacyjnych;
Dlaczego biopsje cienkoigłowe?
Posiadam wieloletnie doświadczenie w wykonywaniu pod kontrolą USG biopsji cienkoigłowych tarczycy, torbieli piersi, ślinianek, węzłów chłonnych i innych powierzchownie położonych zmian
Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa (tzw. BAC) to jedna z małoinwazyjnych i szybkich metod pobierania materiału z tkanek podejrzewanych o zmiany chorobowe. BAC jest badaniem diagnostycznym, często wykonywanym u osób, u których wykryto podejrzaną zmianę chorobową o charakterze na przykład guza, torbieli, zmiany ogniskowej widocznej w USG.
Kiedy stosujemy BAC?
Biopsję cienkoigłową najczęściej wykorzystuje się w diagnostyce zmian ogniskowych tarczycy. Wole guzkowe jest jedną z najczęściej występujących chorób tego gruczołu. Badanie takie należy wykonać, aby wykluczyć możliwość pojawienia się nowotworu tarczycy. Ze względu na to, że jest to dobrze unaczyniony narząd, z powodu swojej małej inwazyjności właśnie biopsja cienkoigłowa się do tego najlepiej nadaje.
Stosując BAC bada się również podejrzane zmiany w obrębie ślinianek i powiększone węzły chłonne podejrzane o obecność przerzutów. Biopsja cienkoigłowa to metoda, którą wykorzystuje się również do opróżniania dużych, objawowych, bolesnych torbieli w piersiach. Wykonuje się ją w celu zmniejszenia dolegliwości, co następuje po odessaniu z nich płynu. Uzyskany materiał oczywiście przesyła się do oceny cytologicznej.
Na czym polega BAC?
Badanie polega na aspiracji („zassaniu”) zawiesiny komórek wraz z płynem międzykomórkowym z badanej zmiany poprzez wkłucie cienkiej igły (o średnicy ok. 0,4-0,5 mm w przypadku tarczycy) ze strzykawką. Po wbiciu w tkankę, pociąga się za tłoczek i w ten sposób pobiera komórki i płyn międzykomórkowy. Co istotne, pobrane od pacjenta są komórki, a nie wycinki tkanek, które następnie poddawane są badaniu cytologicznemu. W jego trakcie patomorfolog ocenia ich wygląd, bez oceny struktury tkanki. Biopsja cienkoigłowa wykonywana jest najczęściej pod kontrolą USG (nazywana jest wtedy biopsją aspiracyjną cienkoigłową celowaną – BACC), dzięki czemu można precyzyjnie pobrać materiał nawet z małych zmian. Z racji używania cienkich igieł wykonuje się ją bez znieczulenia, można ją wykonać bez żadnego specjalnego przygotowania, a zaraz po jej ukończeniu pacjent może wrócić do domu.